2 - 5 januari 2008: IJstijd in de Hoge Venen

Woensdag, 2 januari 2008	Na de drukte van de kerst- en nieuwjaarsperiode was het tijd om ons te ontdoen van aanslibbend vet en alcoholtoxicatie tengevolge van het overvloedig feesten. Wat is er dan beter dan enkele fikse wandelingen? Ik had voor kerst een wandelgps gekregen, dat was dus een reden te meer om enkele tochten in de Hoge Venen te maken. Op woensdag zijn we iets na de noen richting Signal de Botrange vertrokken om daar een eerste korte wandeling te maken. Toen we daar rond 14 uur uitstapten, gierde een ijskoude wind rond de oren.
	We volgden een aangeduide piste voor de langlauffers: 6 kilometers lang. De grond was op vele plaatsen spiegelglad en het was koud, zeer koud. Gelukkig waren de mensen die de aanduidingen verzorgden plichtsbewuste mensen: nergens problemen om de weg te vinden. Je passeert het bezoekerscentrum, waar men overnachten van motorhomes door de vingers ziet. Enig minpunt voor deze wandeling is misschien dat de wegen meestal kaarsrecht zijn. Maar ja, we deden het voor de gezondheid. Uiteindelijk bleken we 6,5 km gestapt te hebben.
	We hadden al enkele keren overnacht op de parking aan de Rue de Bosfange in Sourbrodt. Dus daar naartoe. Eerst wel bij de bakker voor proviand gezorgd. Op de parking waaide de wind nog harder als op Botrange: het koudegevoel werd er alleen maar groter door. In de camper was het maar 7°C en het duurde lang voor we ons "warm" voelden.
Donderdag, 3 januari 2008	Goed geslapen, dank u. We reden naar Hockai om daar een wandeling te doen die gedeeltelijk de boorden van het riviertje de Hoegne volgde. Maar eer we daar waren: op de kaart leek dat allemaal nogal gemakkelijk, maar we hadden ons lot in de handen van ons Tomtom-meisje gelegd. Menslief waar die ons allemaal naartoe stuurde. Uiteindelijk toch geparkeerd aan de kerk en zoals gewoonlijk, na wat zoeken en richting bepalen, konden we op stap.
	Het was voor de eerste keer dat we een wandeling liepen met punten (waypoints) op een gps. Ik had ze gedownload van een wandelsite. En dat viel reuze mee: een piepke net voor de afslag en een pijltje in welke richting dat je moet lopen. Voor alle veiligheid hadden we toch nog een stafkaart bij. Dat is geen luxe want de techniek kan het laten afweten. Een groot gedeelte van de wandeling loopt langs de Hoegne en die was wondermooi: grote stukken waren bevroren met hier en daar ijspegels.
	Halfweg steek je voor de eerste keer de Hoegne over en daar is gelukkig een taverne. Iedere wandelaar vluchtte daar binnen om de inwendige mens een beetje te versterken of minstens op te warmen. Wanneer we terug vertrekken, begint het te sneeuwen. De bruggen en knuppelpaadjes worden verraderlijk glad. Het is al aan het donkeren wanneer we in Hockai  in de bewoonde wereld komen. Het is ondertussen begonnen met regenen en de wegen zijn herschapen in een ijspiste. Wijselijk besluiten we van maar de overnachten onder de kerkentoren. Iemand die ons wil wegsturen, moet ons maar zelf ergens naartoe voeren. Ik moet zeggen dat we er geslapen hebben als roosjes, allez ik toch.
Vrijdag 4 januari 2008	Eind oktober hadden we al eens gewandeld in Solwaster, maar door omstandigheden hadden we de helft van de wandeling niet gedaan. Ons Tomtom-madam wilde maar niet naar Solwaster rijden. We werden herhaaldelijk gesommeerd "om te keren". Zelfs toen we naast de kerk stonden, bleef ze dat maar herhalen. Hier kan je het riviertje de Statte volgen. Wondermooi. Het ijs geeft alles nog een feeëriek cachet erbij.
	Onderweg passeer je de rotsen van Bilisse. Zestig meter steekt deze rotsformatie omhoog. Met heeft zelfs een wandelpad aangelegd om naar boven te stappen. Wat verder is er een waterval: de cascade des Nutons. Stel je verwachtingen niet de hoog. Waar het riviertje de verharde weg onderdoor loopt, kan je nog altijd verder. Wij trokken echter naar links en begonnen aan een stijging tot het hoogste punt uit de omgeving. Om die 600 meter hoogte te bereiken is er wel wat zweet gelaten. Maar daarboven kan je wel de hoogtemeter van je gps ijken.
	Daarboven is er ook een gedenkteken voor neergeschoten Amerikaanse vliegeniers tijdens WO 2. Dan begint een afdaling van enkele kilometers naar Solwaster. Onderweg is er links en rechts heel wat volk begraven. Er is ook nog een gedenkteken als herinnering aan 7 Engelse vliegeniers die in de venen hun leven lieten. Iets voor het dorp is een taverne. Ze is spijtig genoeg niet open tijdens de weekdagen. Voor morgen programmeren we een uitstapje in de venen aan Baraque Michel. Overnachten is dus weer op de parking in Sourbrodt.
's Nachts worden we voortdurend wakker door het getokkel van de regen op het alkoof. 's Morgens blijft het gieten. Joggers die op de parking aankomen, blijven even in hun auto wachten en druipen af. Om halfelf houden ook wij het voor bekeken. We trekken naar huis. Nog een ommetje naar het bezoekerscentrum net voor Botrange en dan in de gietende regen naar huis.
Aantal kilometers afgelegd: 351 km
Wil je meer foto's zien, klik dan HIER	Voor gps-wandelingen: http://www.walters-gps-wandelingen.be/

© G. Nijs